Kategoria: Inne

W ostatnich dwóch miesiącach coś mnie tknęło i zacząłem uprawiać sobie w domu rozmaite rośliny. Postanowiłem podzielić się informacjami o gatunkach, które niedawno „zamieszkały” u nas. Może któraś z roślin zainteresuje któreś z Was na tyle, że zawita ona do Waszego domu? Dziś część pierwsza z 5 roślinami. Kolejne 4 rośliny dodam za kilka dni.

Co się zaś tyczy ewentualnego zakupu sadzonek czy nasion, to pozostaje Wam w zasadzie tylko Internet bądź markety pokroju Obi, gdzie można dostać Haworsję tudzież Ficusa (co bardziej popularne gatunki). Po bardziej egzotyczne rośliny musicie się udać na Allegro bądź do internetowych sklepów ogrodniczych czy florystycznych, podobnie jak ja to zrobiłem. Tak samo z zakupem ziemi i nawozów do sukulentów czy bonsai – w swojej osiedlowej kwiaciarni prawdopodobnie ich nie znajdziecie.

Figowiec ginseng (Ficus Ginseng)

 

Popularna „marchewa” tworzy bardzo efektowne, często mocno poplątane i powyginane korzenie napowietrzne, w których magazynuje wodę. Na ich szczycie wyrasta pukiel gęstych zielonych, stosunkowo niewielkich  liści. Akurat mój „egzemplarz” (ten ze zdjęcia) ma dwa korzenie tworzące nieregularny łuk.

Jako że jest to roślina magazynująca wodę, potrafi swoje przetrwać, więc podlewamy ją umiarkowanie, raz na 7-10 dni, starając się jednak nie dopuszczać do całkowitego przesuszenia podłoża. Marchewa lubi stosunkowo nasłonecznione stanowisko, ale w pełnym słońcu mogą zacząć miejscami usychać liście (jeśli stoi w pełnym słońcu, trzeba ją odpowiednio częściej podlewać).

Moja marchewa rośnie w mieszance ziemi i w doniczce do bonsai, mimo iż roślina sama w sobie gatunkiem nadającym się do bonsai zupełnie nie jest (choć często mylnie się ją o to posądza).

Przesadzać ficusa ginseng należy dopiero wtedy, gdy roślina będzie miała na karku 10-15 lat. Wtedy też można pobawić się w formowanie korony liściowej poprzez podcinanie pędów.

Figowiec tępy (Ficus Retusa)

 

Jedno z najpopularniejszych w Polsce drzewek, które można kształtować w bonsai. Dobrze reaguje na cięcie pędów (celem zagęszczenia liściostanu) i korzeni przy przesadzaniu. Przyzwoicie poddaje się formowaniu drutem. Lubi stać w dobrze bądź umiarkowanie nasłonecznionym miejscu, nie toleruje pełnego słońca. I nie lubi przeciągów ani przestawiania z miejsca na miejsce.

Zalecane jest codzienne podlewanie – nie wolno przesuszać bryły korzeniowej, ale jednocześnie nie wolno przelewać doniczki z drzewkiem (zgniją korzenie). Swojego pierwszego ficusa sadzimy do mieszanki ziemi dla bonsai w ceramicznej doniczce i obowiązkowo na jej dnie robimy warstwę drenażową (np. z grysu).

Ficus lubi zraszanie liści i naziemnej części bryły korzeniowej, ale należy z tym uważać. Najlepiej roślinę zraszać wczesnym rankiem bądź na noc (bezpieczniej), gdyż w ciągu dnia krople wody na liściach mogą na słońcu zadziałać jak soczewka i poparzyć liście.

Ficusa przesadzamy raz na dwa lata, najlepiej wczesną wiosną.

Peperomia Magnoliolistna (Peperomia Magnoliifolia Variegata)

 

Nie jest szczególnie efektownym kwiatem, a jego głównym atutem są lekko mięsiste i połyskliwe liście, pełniące rolę magazynu wody. Z tego też powodu podlewać peperomię należy dopiero wtedy, gdy podłoże lekko przeschnie. Szczególnie ładnie prezentuje się odmiana variegata, której liście nie są gładkie i nudne, a mają białe plamy (taką też peperomię mam ja – na zdjęciach).

Peperomia zdecydowanie nie lubi bezpośredniego słońca. Najlepiej rośnie się jej na stanowisku osłoniętym przed słońcem, jak np. parapet północnego okna. W przypadku trzymania rośliny na mocniej nasłonecznionym stanowisku, należy postawić przy niej większą roślinę, której liście zapewnią peperomii dużą ilość cienia.

Roślinę sadzimy w ziemię uniwersalną i do dość niewysokiej donicy. Również nawóz nie musi być specjalistyczny – typowy płynny do roślin doniczkowych w zupełności wystarczy.

Plumeria (Plumeria)

 

Tak zwany „hawajski kwiat zaślubin” w naturze jest drzewkiem po rozmiarach podobnych do sumaka. W doniczce młode rośliny przypominają palmę z pniem i kilkoma pojedynczymi liśćmi na szczycie. Kolorowe kwiaty – najczęściej żółte lub czerwone  – wyrastają w pokaźnych wiechach.

Plumeria lubi światło, ale nie bezpośrednie i mocne słońce. Woli stać sobie w ciut mniej nasłonecznionym miejscu i być podlewana gdy podłoże zaczyna przesychać. Ma bardzo wrażliwe korzenie i nadmiar wody powoduje bardzo szybko gnicie korzeni, co prowadzi do obumarcia rośliny. W okresie wzrostu należy ją raz na miesiąc podlać płynnym nawozem do roślin doniczkowych. W okresie kwitnienia roślinę warto też wspomóc preparatem fosforowym. Plumerię sadzimy w typową uniwersalną mieszankę do kwiatów doniczkowych.

Puya (Puya Berteroniana)

 

Pochodzi z Chile i wyglądowi swojego ogromnego kwiatostanu (dorasta nawet do 2m) zawdzięcza miano „metalicznego kwiatu” \m/ ;-) Dobrze rośnie w doniczkach wewnątrz, ale nadaje się także na taras, gdzie może nawet przezimować (zabezpieczona i osłonięta). Roślina od samej ziemi tworzy rozłożyste liściowe rozety, sięgające w naturze nawet metra średnicy.

Liście Puyi  – które wyglądają jak impregnowane rozcieńczonym bezbarwnym lakierem – na swoich obrzeżach mają kolce, które u starych roślin potrafią być naprawdę kłujące.

Nie jest ciężka w pielęgnacji i uprawie, o ile zapewni się jej odpowiednie warunki. Puya lubi dość widne, ale nie w pełni słoneczne miejsce. Należy uprawiać ją w ziemi uniwersalnej z domieszką perlitu/grysu jako warstwy drenażowej.

Podlewamy umiarkowanie bądź wręcz rzadko, ale nie dopuszczamy do całkowitego przeschnięcia podłoża. Nawozimy raz na 6-8 tygodni, najlepiej nawozem nie zawierającym azotu.

I to by było tyle na ten „odcinek”. Niedługo kolejne 4 roślinki.